sofa-literackaW dziale tym będziemy systematycznie zamieszczać wybór literatury związanej z prowadzonymi przez nas wykładami i warsztatami. Nasze propozycje to subiektywny wybór pozycji najbardziej inspirujących, w ciekawy i przystępny sposób prezentujących myśl Junga oraz związanych z tematyką poszczególnych warsztatów. To także wybór literatury, która nas inspiruje w przygotowaniach do warsztatów.

Zapraszamy do lektury!

Wprowadzenie do dzieła Junga:

  1. Dobrym wprowadzeniem jest książka samego Junga „Podstawy psychologii analitycznej. Wykłady Tavistockie” (Warszawa 1995), przedrukowana też w VIII tomie jego Dzieł „Życie symboliczne” (Warszawa 2007). To pięć wykładów Junga z 1935 roku, w których przedstawia on główne tematy swej psychologii.

  2. W świat wewnętrzny myśli i życia Junga wprowadza jego autobiografia „Wspomnienia, sny, myśli” (Warszawa 1993, 1999). Dzięki tej książce mamy wgląd w proces tworzenia się dzieła Junga i poznajemy jego intymne przemyślenia o życiu, śmierci i sensie istnienia.

  3. Dobrym opracowaniem jego psychologii jest książka Jolandy Jacobi „Psychologia C.G. Junga” (wiele wydań). Jacobi syntetycznie i klarownie prezentuje całość myśli Junga, porządkując rozmaite jej wątki.

  4. Interesującym wprowadzeniem do Junga jest także książka-wywiad z Marie Louise von Franz „Ścieżki snów” (Warszawa 1995). Traktuje ona nie tylko o snach, lecz także porusza podstawowe tematy, takie jak kobiecość i męskość, związki, indywiduacja.

  5. Kolejna pozycja to „Przewodnik po myśli Carla Gustava Junga” (red. H. Machoń, Warszawa 2017), zawierający teksty polskich badaczy dotyczące podstawowych zagadnień psychologii Junga.

  6. Zawsze warto także mieć pod ręką „Leksykon pojęć i idei C.G. Junga” Daryla Sharpa (Wrocław 1998).

Kobiecość i męskość:

  1. Kwestie kobiecości w ujęciu Jungowskim podejmuje Marion Woodman w  książce „Ciężarna dziewica. Proces psychologicznej przemiany” (Kraków 2006).  Autorka nawiązuje do koncepcji Junga, ale wnosi do niej swoją, oryginalną myśl. To pozycja niezwykle inspirująca, napisana z lekkością ale i głębią. Autorka swymi rozważaniami i językiem, którym się posługuje, balansuje pomiędzy poetyką, duchowością i psychologią.

  2. Clarissa Pinkola Estés – polecamy jej dobrze znaną już książkę „Biegnąca z wilkami” (Poznań 2010) ale również mniej znaną, nowszą pozycję: „Oswobodzenie silnej kobiety” (Poznań 2016). Obie książki stanowią już klasykę szczególnego sposobu mówienia o kobiecości, a Estés sięga do mitów, legend i dawnych tradycji, by odnajdywać silną, dziką kobiecość.

  3. Pia Skogemann, „Kobiecość w rozwoju” (Warszawa 1995). To książką napisana przez analityczkę Jungowską, która z kobiecej perspektywy ukazuje temat Animusa – męskiego pierwiastka w kobiecie i podejmuje kwestie indywiduacji i psychologii kobiet.

  4. Problematykę męskości podejmuje  Ole Vedfelt w książce „Kobiecość w mężczyźnie” (Warszawa 1995, 2004).  To wnikliwy obraz współczesnej psychiki męskiej „uwięzionej w patriarchacie”.

  5. Ciekawą pozycją o męskiej psychologii jest „On. Być  mężczyzną we współczesnym świecie” Roberta A. Johnsona (Warszawa 1996). Autor analizując mit Graala opisuje proces budowania psychiki męskiej. A w książce „Ona. O esencji kobiecości” (Warszawa 1994) ten sam autor odwołuje się  do ważnego dla psychiki kobiecej mitu o Amorze  i Psyche.

Persona i cień:

  1. Sam Jung krótko omawia cień w rozdziale zatytułowanym „Cień” w swej książce „Aion” (Warszawa 1997) (rozdział ten też jest zamieszczony w „Archetypach i symbolach”, Warszawa 1981).

  2. Problem cienia Jung omawia także w tomie „Psychologa a religia” (Warszawa 2005) – par. 131-137.

  3. Warto zajrzeć do książki Jeana Monbourquette „Oswoić swój cień” (Poznań 2002). Jest to dobre wprowadzenie do tej problematyki, można tam znaleźć dużo informacji i ćwiczeń.

  4. Ken Wilber w swej książce „Niepodzielone” (Poznań 1996), rozdz. 7 „Poziom persony. Początek wędrówki” bardzo dobrze przedstawia związek pomiędzy cieniem a symptomami, jakie wyparcie treści cienia wytwarza w naszej świadomości.

  5. Polecamy także pismo „Albo-albo”, numer 2/1992, poświęcony tematyce cienia.

Marzenia senne:

Wymienione pozycje są tylko wstępem do obszernej tematyki interpretacji marzeń sennych w ujęciu jungowskim.

  1.  Warto rozpocząć od lektury niewielkiej objętościowo książki C.G. Junga „O istocie snów” (Warszawa 1993), zawierającej trzy podstawowe teksty Junga.

  2.  Uczennica Junga – Marie Louise von Franz w swej książce-wywiadzie „Ścieżki snów” (Warszawa 1995) bardzo dobrze wprowadza czytelnika w całość psychologii jungowskiej, ilustrując swe wywody mnóstwem snów.

  3.   Duński analityk Ole Vedfelt jest autorem obszernej monografii „Wymiary snów” (Warszawa 1998), zawierającej informacje dotyczące interpretacji snów nie tylko w ujęciu jungowskim.

  4.  Warto także sięgnąć do książki Zenona W. Dudka „Jungowska psychologia marzeń sennych. Psychologia snów od Freuda i Junga po inspiracje współczesne” (Warszawa 2007), będącej kompendium wiedzy na temat snów.

Podróż bohatera:

  1. Podstawowa lektura dotycząca archetypów wewnętrznego bohatera to książka Carol Pearson „Nasz wewnętrzny bohater”, Poznań 1995.

  2. Klasyczna pozycja dotycząca mitu bohaterskiego to Joseph Campbell „Bohater o tysiącu twarzy”, Kraków 2013.

  3. Rozważania samego Junga znajdziemy w jego dziele „Symbole przemiany. Analiza preludium do schizofrenii”, Warszawa 1998.

  4. Warto też sięgnąć do książki Łukasza Trzcińskiego „Mit bohaterski w perspektywie antropologii filozoficznej i kulturowej”, Kraków 2006.

    Cykl życia:

  1. Kwestie dotyczące faz naszego życia i jego całościowego przebiegu Jung omawia w wielu swoich tekstach. Krótkie ujęcie można znaleźć w artykule „Przełom życia”, zamieszczonym w tomie „Dynamika nieświadomości”, Warszawa 2011, s. 415 – 430.

  2. Polecamy książkę analityka jungowskiego Jamesa Hollisa: „Odnaleźć sens w drugiej połowie życia”, Warszawa 2008.

  3. Ponadto można sięgnąć do: Anselm Grun OSB”W połowie drogi”, Tyniec 1995.

  4. Polecamy także: Z.W. Dudek „Podstawy psychologii integralnej Junga”, rozdział „Fazy życia a rozwój funkcji osobowości”, Warszawa 2002, s. 144- 148.

  5. Znakomicie wprowadza w zagadnienia cyklu życia książka Erela Shalita „Cykl życia. Archetypowa droga człowieka”, Warszawa 2017.

Mandala życia

  1. Po raz pierwszy temat mandali w ujęciu psychologii głębi Jung podjął we fragmencie swego tekstu z 1928 roku pt. „Komentarz do 'Sekretu Złotego Kwiatu’”, znajdziemy go w: C.G. Jung „Podroż na Wschód”, Warszawa 1989, s. 53 – 58.

  2. Zestaw trzech podstawowych tekstów poświęconych psychologii mandali jest dostępny w dwu wydaniach: C. G. Jung „Mandala. Symbolika człowieka doskonałego”, Poznań 1993, oraz w tomie XI Dzieł Junga „Archetypy i nieświadomość zbiorowa”, Warszawa 2011, s. 303 – 411.

  3. Mandalę w kontekście psychologii religii Jung omawia w: „Psychologia a religia”, Dzieła t. VI, Warszawa 2005, s. 73 – 117.

  4. O symbolice mandali traktuje obszerny rozdział książki Junga „Psychologia a alchemia”, Warszawa 1999, Dzieła t. IV, s. 115 – 258.

  5. Pracę z mandalą i jej symbolikę doskonale przedstawia Susanne F. Fincher w swej książce „Kreatywna mandala”, Łódź 1994.

  6. Najlepsza pozycja omawiająca symbolikę mandali w perspektywie religioznawczej to G. Tucci „Mandala”, Kraków 2002.