W dziale tym będziemy systematycznie zamieszczać wybór literatury związanej z prowadzonymi przez nas wykładami i warsztatami. Nasze propozycje to subiektywny wybór pozycji najbardziej inspirujących, w ciekawy i przystępny sposób prezentujących myśl Junga oraz związanych z tematyką poszczególnych warsztatów. To także wybór literatury, która nas inspiruje w przygotowaniach do warsztatów.

Zapraszamy do lektury!

Wprowadzenie do dzieła Junga:

1.  Dobrym wprowadzeniem jest książka samego Junga „Podstawy psychologii analitycznej. Wykłady Tavistockie” (Warszawa 1995), przedrukowana też w VIII tomie jego Dzieł „Życie symboliczne” (Warszawa 2007). To pięć wykładów Junga z 1935 roku, w których przedstawia on główne tematy swej psychologii.
2.  W świat wewnętrzny myśli i życia Junga wprowadza jego autobiografia „Wspomnienia, sny, myśli” (Warszawa 1993, 1999). Dzięki tej książce mamy wgląd w proces tworzenia się dzieła Junga i poznajemy jego intymne przemyślenia o życiu, śmierci i sensie istnienia.
3.  Dobrym opracowaniem jego psychologii jest książka Jolandy Jacobi „Psychologia C.G. Junga” (wiele wydań). Jacobi syntetycznie i klarownie prezentuje całość myśli Junga, porządkując rozmaite jej wątki.
4.  Interesującym wprowadzeniem do Junga jest także książka-wywiad z Marie Louise von Franz „Ścieżki snów” (Warszawa 1995). Traktuje ona nie tylko o snach, lecz także porusza podstawowe tematy, takie jak kobiecość i męskość, związki, indywiduacja.
5.  Zawsze warto także mieć pod ręką „Leksykon pojęć i idei C.G. Junga” Daryla Sharpa (Wrocław 1998).

Kobiecość i męskość:

1.  Kwestie kobiecości w ujęciu Jungowskim podejmuje Marion Woodman w  książce „Ciężarna dziewica. Proces psychologicznej przemiany” (Kraków 2006).  Autorka nawiązuje do koncepcji Junga, ale wnosi do niej swoją, oryginalną myśl. To pozycja niezwykle inspirująca, napisana z lekkością ale i głębią. Autorka swymi rozważaniami i językiem, którym się posługuje, balansuje pomiędzy poetyką, duchowością i psychologią.

2. Clarissa Pinkola Estés – polecamy jej dobrze znaną już książkę „Biegnąca z wilkami” (Poznań 2010) ale również mniej znaną, nowszą pozycję: „Oswobodzenie silnej kobiety” (Poznań 2016). Obie książki stanowią już klasykę szczególnego sposobu mówienia o kobiecości, a Estés sięga do mitów, legend i dawnych tradycji, by odnajdywać silną, dziką kobiecość.

3. Pia Skogemann, „Kobiecość w rozwoju” (Warszawa 1995). To książką napisana przez analityczkę Jungowską, która z kobiecej perspektywy ukazuje temat Animusa – męskiego pierwiastka w kobiecie i podejmuje kwestie indywiduacji i psychologii kobiet.

4.  Problematykę męskości podejmuje  Ole Vedfelt w książce „Kobiecość w mężczyźnie” (Warszawa 1995, 2004).  To wnikliwy obraz współczesnej psychiki męskiej „uwięzionej w patriarchacie”.

5.  Ciekawą pozycją o męskiej psychologii jest „On. Być  mężczyzną we współczesnym świecie” Roberta A. Johnsona (Warszawa 1996). Autor analizując mit Graala opisuje proces budowania psychiki męskiej.

Persona i cień:

1. Sam Jung krótko omawia cień w rozdziale zatytułowanym „Cień” w swej książce „Aion” (Warszawa 1997) (rozdział ten też jest zamieszczony w „Archetypach i symbolach”, Warszawa 1981).
2. Problem cienia Jung omawia także w tomie „Psychologa a religia” (Warszawa 2005) – par. 131-137.
3. Warto zajrzeć do książki Jeana Monbourquette „Oswoić swój cień” (Poznań 2002). Jest to dobre wprowadzenie do tej problematyki, można tam znaleźć dużo informacji i ćwiczeń.
4. Ken Wilber w swej książce „Niepodzielone” (Poznań 1996), rozdz. 7 „Poziom persony. Początek wędrówki” bardzo dobrze przedstawia związek pomiędzy cieniem a symptomami, jakie wyparcie treści cienia wytwarza w naszej świadomości.
5. Polecamy także pismo „Albo-albo”, numer 2/1992, poświęcony tematyce cienia.

Marzenia senne:

Wymienione pozycje są tylko wstępem do obszernej tematyki interpretacji marzeń sennych w ujęciu jungowskim.

1.  Warto rozpocząć od lektury niewielkiej objętościowo książki C.G. Junga „O istocie snów” (Warszawa 1993), zawierającej trzy podstawowe teksty Junga.
2.  Uczennica Junga – Marie Louise von Franz w swej książce-wywiadzie „Ścieżki snów” (Warszawa 1995) bardzo dobrze wprowadza czytelnika w całość psychologii jungowskiej, ilustrując swe wywody mnóstwem snów.
3.   Duński analityk Ole Vedfelt jest autorem obszernej monografii „Wymiary snów” (Warszawa 1998), zawierającej informacje dotyczące interpretacji snów nie tylko w ujęciu jungowskim.
4.  Warto także sięgnąć do książki Zenona W. Dudka „Jungowska psychologia marzeń sennych. Psychologia snów od Freuda i Junga po inspiracje współczesne” (Warszawa 2007), będącej kompendium wiedzy na temat snów.

Podróż bohatera:

1. Podstawowa lektura dotycząca archetypów wewnętrznego bohatera to książka Carol Pearson „Nasz wewnętrzny bohater”, Poznań 1995.
2.  Klasyczna pozycja dotycząca mitu bohaterskiego to Joseph Campbell „Bohater o tysiącu twarzy”, Kraków 2013.
3. Rozważania samego Junga znajdziemy w jego dziele „Symbole przemiany. Analiza preludium do schizofrenii”, Warszawa 1998.
4.  Warto też sięgnąć do książki Łukasza Trzcińskiego „Mit bohaterski w perspektywie antropologii filozoficznej i kulturowej”, Kraków 2006.

Rzeka życia

1. Kwestie dotyczące faz naszego życia i jego całościowego przebiegu Jung omawia w wielu swoich tekstach. Krótkie ujęcie można znaleźć w artykule „Przełom życia”, zamieszczonym w tomie „Dynamika nieświadomości”, Warszawa 2011, s. 415 – 430.
2. Polecamy książkę analityka jungowskiego Jamesa Hollisa: „Odnaleźć sens w drugiej połowie życia”, Warszawa 2008.
3. Ponadto można sięgnąć do: Anselm Grun OSB”W połowie drogi”, Tyniec 1995.
4. Polecamy także: Z.W. Dudek „Podstawy psychologii integralnej Junga”, rozdział „Fazy życia a rozwój funkcji osobowości”, Warszawa 2002, s. 144- 148.

Mandala życia

1. Po raz pierwszy temat mandali w ujęciu psychologii głębi Jung podjął we fragmencie swego tekstu z 1928 roku pt. „Komentarz do ‚Sekretu Złotego Kwiatu’”, znajdziemy go w: C.G. Jung „Podroż na Wschód”, Warszawa 1989, s. 53 – 58.
2. Zestaw trzech podstawowych tekstów poświęconych psychologii mandali jest dostępny w dwu wydaniach: C. G. Jung „Mandala. Symbolika człowieka doskonałego”, Poznań 1993, oraz w tomie XI Dzieł Junga „Archetypy i nieświadomość zbiorowa”, Warszawa 2011, s. 303 – 411.
3. Mandalę w kontekście psychologii religii Jung omawia w: „Psychologia a religia”, Dzieła t. VI, Warszawa 2005, s. 73 – 117.
4. O symbolice mandali traktuje obszerny rozdział książki Junga „Psychologia a alchemia”, Warszawa 1999, Dzieła t. IV, s. 115 – 258.
5. Pracę z mandalą i jej symbolikę doskonale przedstawia Susanne F. Fincher w swej książce „Kreatywna mandala”, Łódź 1994.
6. Najlepsza pozycja omawiająca symbolikę mandali w perspektywie religioznawczej to G. Tucci „Mandala”, Kraków 2002.